Opowieść o dojrzewaniu łączy projektanta z publicznością i pozwala przyszłym pokoleniom zobaczyć samych siebie w jego doświadczeniu. U jej podstaw leży jego chłopięca ideologia (Boyhood Ideology®), dziecięca wrażliwość, którą można zaoobserwować w całej jego twórczości. Virgil Abloh definiuje Boyhood Ideology® jako dziewiczy światopogląd dziecka, na które nie miało wpływu jeszcze środowisko wraz z odgórnie przyjętymi ideami i normami społeczeństwa. Chce on zresetować narzucone nam postrzeganie świata i zacząć od zera, gdzie ubrania są po prostu ubraniami, a ludzie ludźmi. Aby ugruntować tę metodologię, w swoich pokazach korzysta z takich elementów dziecinnej fantazji jak 𝓛𝓸𝓾𝓲𝓼 Dreamhouse™ z Kolekcji 8, nadmuchiwany zamek i zestaw do samodzielnego montażu latawca z Kolekcji 3 czy tęczowy wybieg z Kolekcji 1, gdzie to wszystko ma swój początek.

W swojej pierwszej kampanii dla Kolekcji 1, Abloh przedstawia na nowo pracownię malarza Gustave'a Courbeta z 1855 roku w formie fotograficznej. Pierwotna praca przedstawia Courbeta pracującego nad obrazem, otoczonego po lewej stronie przez ludzi ze wszystkich warstw społeczeństwa francuskiego, a po prawej przez przedstawicieli wyższych sfer. Współczesne spojrzenie Virgila Abloha przedstawia jego samego, otoczonego przez członków jego zespołu i modeli, z których każdy jest ubrany w projekty z rzeczonej kolekcji. Tam, gdzie malarstwo Courbeta interpretuje społeczeństwo zwykłego świata oczami elity kulturalnej, Virgil Abloh przedstawia swoją odmienną wizję dla Louisa Vuittona, opartą na różnorodności, inkluzywności i jedności. W Kolekcji 8 powraca on do tego dzieła, wykorzystując go choćby do graficznych nadruków.

Po Czarnoksiężniku z Krainy Oz musiał to być The Wiz. Zainspirowana współczesną adaptacją tej opowieści z 2022 roku, Kolekcja 2 formuuje pojęcie Czarnej Wyobraźni, która będzie stanowić podstawę każdego ruchu Virgila Abloha w Louis Vuitton. Czarna Wyobraźnia oznacza ponowne przemyślenie i obalenie odziedziczonych, często nieświadomych oczekiwań związanych z tożsamością ludzi pochodzenia afrykańskiego na przestrzeni historii. Jej zadaniem jest stworzenie zachęcającej świadomości czarnoskórych dla teraźniejszości i przyszłości. Łącząc to założenie z Boyhood Ideology®, Virgil Abloh tworzy barwną ekipę marionetek do Kolekcji 5 na podstawie wspomnień swoich i swoich przyjaciół z czasu, gdy przybyli oni do Paryża na jego pierwszy pokaz dla domu mody Louis Vuitton.

Marionetki wyglądają jak zabawki, ale są inspirowane drewnianymi rzeźbami z Afryki Zachodniej, którymi się bawił jako dorastający syn imigrantów z Ghany. W Kolekcjach 5, 6 i 7 jego twórczość zaczyna wyrażać bardziej osobisty charakter. Flaga Ghany, tkanina Kente czy elementy dziedzictwa z Afryki Zachodniej zajmują tam centralne miejsce. Swój film dla Kolekcji 6 bazuje na obrazie Jamesa Baldwina “Stranger in the Village”, który bierze pod lupę doświadczenie bycia czarnoskórym artystą w przestrzeni europejskiej. Kolekcja 7 jest poświęcona “Amen Break”, mało znanej przerwie perkusyjnej stworzonej przez funkowo-soulową grupę The Winstons w 1969 roku, która została zsamplowana i stała się podstawą gatunków hip-hopowych.

Abloh wykorzystuje swoją platformę, aby wyjaśnić ten niezauważalny, uniwersalny wpływ kultury hip-hopowej, która go wychowała. Pragnie się przyczynić do powstania Czarnego Kanonu: abstrakcyjnego katalogu dla pamięci, rekonstrukcji i zachowania historii sztuki czarnoskórych na równi ze sztuką europejską. Dla Virgila Abloha, dokumentowanie jego płodnej twórczości zawsze dotyczy idei zachowania potomności: ważne dla niego jest, aby mogła ona inspirować przyszłe pokolenia i otwierać drzwi, które trzymał uchylone na możliwości innych. Mając to na uwadze, czas jest najważniejszy. Jego prace często dotyczą takich tematów jak długość życia, które otrzymujemy, aby zaznaczyć swój wpływ na Ziemi.

Zaproszenie do Kolekcji 4 zawiera cofający się zegar. Pośrodku surrealistycznego planu ozdobionego chmurami, stoi drzewo z drabiną, która sięga do nieba. Motyw ten można również odnaleźć w błękitnych torbach z Kolekcji 8, czy grafikach z bajki “Ponury żniwiarz”. Podobnie jak jego ukochane pejzaże miejskie autorstwa Giorgio de Chirico, Virgil Abloh wyobraża sobie życie, w którym możemy zwolnić zegar, cofnąć czas, a nawet go zatrzymać.

Dla Virgila Abloha ograniczenia są dziełem człowieka. Wyobraża on sobie, jak mogłoby wyglądać niebo na Ziemi (kolekcja 4), interpretuje kwiaty jako symbole ludzkiej różnorodności (kolekcje 3; 8) i odnajduje uprzejmość w paryskim romantyzmie (kolekcje 2; 3; 8). Pasjonuje go surrealizm, ale jego twórczość nigdy nie jest tak pasywna jak eskapizm. U podstaw jego etosu leży szczere pragnienie konfrontacji z problemami tego świata, a do tego marzenia podchodzi z żarliwym pragmatyzmem. Kiedy racjonalne rozwiązania nie wydają się czynić świata lepszym, próbuje buntowniczego podejścia.

W Kolekcji 5 Virgil Abloh organizuje porywającą, niemal psychodeliczną paradę i ukuwa pojęcie hipnowizualizmu. Jest to mocno irracjonalny sposób wzbudzania współczucia w ludziach poprzez halucynogenne przejawy zdumienia. Jest ono ściśle powiązane z jego koncepcją konia trojańskiego dla umysłu. Jest to jego sposób na upiększanie w kwestiach społecznych i politycznych - coś na sposób przekazywania poważnych wiadomości z uśmiechem na twarzy. Virgil Abloh dostrzega, że ubrania mogą być używane jako narzędzia do zmiany, i postanawia wykorzystać każdy centymetr swojej globalnej platformy, aby stworzyć coś znacznie wykraczającego poza sferę „mody”.