„Nie lubię kiedy rzeczy są perfekcyjne”
– Isabel Marant
Isabel Marant to rodowita paryżanka urodzona w 1967 roku, której pochodzenie predestynowało ją do wielkiej kariery w świecie mody. Jej rodzicami był odnoszący sukcesy francuski fotograf mody oraz niemiecka modelka, była dyrektor słynnej agencji modelek Ellite.
Marant wychowywała się długo w domu ojca, któremu zawdzięcza swój francuski gust i temperament. Jako mała dziewczynka, nie wiedziała nawet czym jest moda, a jej marzeniem było pomaganie zwierzętom i zostanie weterynarzem. Jako dziecko wiele czasu spędziła podróżując ze swoimi kosmopolitycznymi rodzicami do Azji, Afryki czy na Karaiby, co pozwalało jej na tworzenie niepowtarzalnego, multikulturowego stylu.
Marant nigdy nie lubiła dziewczęcych ubrań. Jako zadziorna chłopczyca, często zakradała się do garderoby swojego ojca i tworzyła własne stylizacje, które nie zawsze spotykały się z aprobatąszkolnych nauczycieli. Jej specyficzny gust sprawiał, że zakupy w butikach były dla niej prawdziwą udręką – nigdy nie mogła znaleźć ubrań dla dziewcząt, które by się jej podobały. Dlatego też, jako dwunastolatka poprosiła ojca o maszynę do szycia - i tak zabawa z projektowaniem zaczęła się na dobre.
Marant nie poczuła powołania do pracy w świecie mody od razu. Z początku maszyna do szycia pozwalała jej na stworzenie grungowych kreacji dla siebie i swoich znajomych. Dopiero po paru latach, dostrzegła, że projektowanie ubioru może być rentowne. Dlatego też po liceum zaczęła kształcić się w ekskluzywnej szkole projektowania ubioru Studio Berçot.
Po zakończeniu studiów w 1987 roku odbywała praktyki u Michela Kleina. Swoje ślady pozostawiła także w kolekcjach marek, takich jak Chloe, Yohji Yamamoto czy Martine Sitbon.
Po niespełna dwóch latach pracy dla innych, Marant zdecydowała się na pracę pod własnym nazwiskiem. Z perspektywy czasu projektantka przyznaje sama:
„Chciałabym spędzić jeszcze dwa lata w pracowniach Chanel lub Saint Laurent… Kocham sztukę i artystyczne podejście do couture, dlatego ogromnie żałuję, że nie mogłam uczyć się w specjalizujących się w tym pracowniach projektowych i spędzić w nich więcej czasu.”
W 1990 roku, gdy miała zaledwie 22 lata, na rynek wyszła jej pierwsza kolekcja swetrów Twen, a 4 lata później Marant stworzyła własne studio projektowe i brand Isabel Marant.
Logotyp marki wzorowany jest na jej dziecięcym podpisie - stąd charakterystyczna gwiazdka po imieniu i nazwisku projektantki. Podobny zabieg zastosowała w wypuszczonej na rynek kolekcji I*M Japan w 1998 roku.
Isabel Marant nie boi się walczyć o prawa autorskie do własnych projektów. W 2008 roku wygraną na jej korzyść zakończył się proces przeciwko Naf Naf, które wprowadziło do swoich sieci skopiowaną sukienkę jej projektu.
Marant, jak sama przyznaje, nie chce rewolucjonizować świata mody i jest projektantką kolekcji ready-to-wear. Dlatego też w 1999 roku postanowiła zaprezentować światu Isabel Marant Etoile – markę ubrań, która dzięki niższym cenom jest w stanie dotrzeć do szerszej grupy obiorców. Z radością przystąpiła też do współpracy z marką H&M tworząc dedykowaną kolekcję ekskluzywnych ubrań streetowych.
Jej kreacje są niepokorne, tak jak i ona. Oryginalny styl zawdzięcza multikulturowemu środowisku w jakim została wychowana: szykownej macosze pochodzącej z Karaibów, mamie niemieckiej narodowości, która zaszczepiła w niej miłość do stylu etno oraz niani z Francji, która nauczyła ją francuskiej nonszalancji. Ubrania Marant to mieszanka zmysłowości i francuskiego wyrafinowania ze stylem chłopczycy boho.
Choć tworząc kolekcje czerpie inspirację z różnych źródeł, nigdy nie zapomina o tym, co jest dla niej najważniejsze: ubieraniu kobiet nie na wybiegi, lecz na co dzień.
„Kiedy tworzę kolekcję, jestem jej pierwszym klientem” – mówi dla brytyjskiego Vogue – „zadaję sobie wtedy pytanie, czy sama chciałabym to nosić”.
Marant nie poprzestała jednak na kolekcji ekscentrycznych casualowych ubrań. Jej twórczość obejmuje także kolekcję biżuterii, butów, a także linię ubrań dla dzieci.